Your soul is always going to whisper your truth back to you. Your soul wants what is best for you. And if you try to silence its voice, eventually the whisper will become a roar.
Op 31 mei 2013, nu zes jaar geleden, postte ik op Facebook deze woorden: The brave tenderness roars. Ik weet nog altijd niet precies waar die woorden vandaan kwamen of hoe ze in mijn hoofd terechtkwamen, maar ze waren er en intuïtief voelde ik dat ze een 'publieke plaats' moesten krijgen. Ondanks dat ik toen nog niet half zo bewust leefde als nu, en eigenlijk ook nog niet begreep wat deze woorden precies wilden zeggen, hebben ze op dat moment wel iets op gang gebracht: de innerlijke zoektocht naar mijzelf.
Na ettelijke jaren vond ik de eerste sporen van mezelf onder de vele lagen stof terug. Het leek erop dat ook The Brave Tenderness Roars haar ware betekenis aan mij zou onthullen. Want het ontpopte zich tot een levensstijl, een waarde, een norm, een levensvisie, een missie ook. Kortom, een pleidooi dat dapper brulde naar meer tederheid, meer kwetsbaarheid, meer intimiteit, meer sensualiteit, meer gevoeligheid... meer nog dan liefde, omdat we simpelweg niet elke dag door een roze bril kijken.
Zo kwam het dat mijn missie zich ontplooide tot een kunstzinnig bewustzijnsatelier voor volwassenen, adolescenten en jonge tieners vanaf 10 jaar. Een plek waar kunst en bewustwording elkaar vinden, waar ruimte wordt gecreëerd voor zowel artistieke praktijk als persoonlijke groei en waar aan de hand van workshops en verhaalfluistersessies gewerkt wordt aan het ontwikkelen van een (pro-)actief bewustzijnsmechanisme ter bevordering van een gezond mentaal welbevinden.
Het waarnemen en beoefenen van kunst zie ik immers als een manier om bewust te worden van iets wat diep in onszelf leeft: een spiritueel proces dat veelal onbewust verborgen blijft. Voor jezelf, en dus ook voor de ander. En wat verborgen wordt gehouden, komt vroeg of laat bovendrijven, en wel zo vaak tot we er de nodige aandacht aan schenken.
Om die reden ook duik ik als De Verhalenfluisteraar in eeuwenoude verhalen om ze toe te dienen als bewustzijnsmedicijn aan iedereen die zichzelf op een dieper niveau wil leren kennen: the good, the bad and the ugly incluis, om innerlijk zo groot mogelijk te worden. Verhalen bieden tenslotte een waardevol kader voor onze culturele én geestelijke groei.
Daarom trek ik ook naar woonzorgcentra en basisscholen, om er aan de hand van een verhaal of sprookje tools aan te reiken vanuit het (abstracte) denken én het (door)voelen, en dit voor het ontwikkelen van een sterker zelfinzicht en een grotere mentale weerbaarheid.
Samengevat, kunst en verhalen maken deel uit van ons bewustzijn, ze schenken ons inzichten die ons bewustzijn vergroten. Beiden worden ingezet opdat ze onze zielsontwikkeling in goede banen kan leiden, zodat gevoeligheid, tederheid, intimiteit, sensualiteit,... terug een plaats kan krijgen in ons bestaan.
Lees ook dit artikel.
Sincerely Yours,
The Brave Tenderness Roars