Jongeren voorbereiden op ‘volwassenheid’, geen evident parcours

Hoe kan je kinderen voorbereiden op hun 'puberteit'? Hoe kunnen we hen reeds op vroege leeftijd bewuster maken van zichzelf en hen motiveren om de beste versie van zichzelf te worden alvorens ze in de puberteit belanden? Het puberbrein functioneert immers anders dan dat van een kind of een volwassene, en gelukkig maar. Hierdoor is het zowel voor hen, als voor ons als volwassenen, een verrijkende uitdaging op een 'andere' manier te gaan voelen, denken, handelen en communiceren, willen we van onze kinderen zelfbewuste jongeren maken.

​

Wat we 'weten' is dat het abstracte denken, of bewust kijken naar jezelf, bij kinderen start rond hun tiende jaar. Het is ook de leeftijd waarop hun ‘kinderlijke’ en dus 'innerlijke wilde natuur' sterk begint af te nemen, maar ook is het de leeftijd waarbij de nauwe band met de ouders voor het eerst onder spanning komt te staan.

​

Het is dus niet verwonderlijk dat de puberteit voor vele ouders, zonder een goede voorbereiding daar naartoe, een lastig parcours kan zijn. Vooral ouders die erg zorgzaam en opofferingsgezind zijn krijgen vaak harde klappen van hun pubers, die op hun beurt vaak nog meer hun best moeten doen om los te komen van thuis. Op die manier is het niet vreemd dat jongeren negatief ontsporen en ongewild terechtkomen in een vroeg stadium van psychisch lijden.

Een proactief bewustzijnsmechanisme

Zover hoeft het natuurlijk niet (meer) te komen. Je kan kinderen wel degelijk tools geven voor een makkelijkere overgang naar hun puberteit.  Oude, sjamanistische culturen vieren belangrijke procesovergangen zoals de puberteitsfase al eeuwenlang met krachtige rituelen en vieringen. In onze westerse beschaving echter is  de erkenning van het diep innerlijke belang van die overgang jammergenoeg wat zoek geraakt. We vieren wel, maar wàt vieren we dan? En hoe wordt de jongere in dit spirituele proces begeleid?

De vraag rijst dus hoe we in onze maatschappij de 'innerlijke wilde natuur' van  onze jongeren dan wél intact kunnen houden, zodat ze een proactief bewustzijnsmechanisme ontwikkelen waartoe ze anders de kans niet krijgen?

De diepe kracht van overgeleverde verhalen

Ik vond een oplossing in mijn liefde voor mythologische verhalen en oude sprookjes. Bij het herlezen en bestuderen van deze verhalen voelde ik al meteen mijn 'innerlijke wilde zelf' opnieuw opleven. Snel kwamen er tal van inzichten naar boven waardoor ik de onmiskenbare, waardevolle kracht van de diepere, vaak verloren, symbolische betekenis van deze verhalen herontdekte. Die passie delen met mijn dochter, toen 10 jaar, liet mij zien hoezeer ook zij gegrepen werd door het verhaal en hoe zij in staat was om de diepere betekenis ervan te begrijpen. Deze doorslaggevende ervaring leidde dan ook tot het bedenken en uitwerken van het concept van 'De Verhalenfluisteraar'.
Inmiddels merk ik op dat kinderen vanaf 10 jaar uit zichzelf al op zoek zijn naar het willen begrijpen van diepere levensdynamieken. Universele oerbeelden en symbolen ontdekken en 'decoderen' vinden ze geweldig en werkt heel krachtig op hen door. Ze zijn dan ook in staat om de inzichten en levenslessen eruit te halen die ze nodig hebben, om ze te kunnen blijven toepassen tijdens hun verdere ontwikkelingspad naar vol-wassen-heid. Het mag gezegd: een belangrijke overgang in bewustwording en zelfkennis vindt hier plaats.

 Zelfkennis: dé basis voor elk volwassen persoon 

Het spreekt voor zich dat niet alleen ouders en hun kinderen baat hebben bij een verhaalsessie; niemand blijft immers vrij van trauma en innerlijke kwetsuren.
En meestal dragen we ze blijvend mee, door gebrek aan inzicht in onszelf en anderen.
Dat kan dus anders. Door een gedurfde blik naar binnen te werpen. Confronterend? Ja. Maar meer nog is het een dankbare, verhelderende manier om naar jezelf, de ander en ervaringen in het leven te kijken zodat je er innerlijk wijzer van wordt en je persoonlijk groeit. Dat is het doel.
 

​

Meer weten over De Verhalenfluisteraar