Vandaag verschenen er opnieuw cijfers over het opvallend toenemend aantal psychische klachten bij onze Vlaamse jeugd. Vooral sociale factoren blijken een grote rol te spelen. Reden te meer om stil te staan bij onze kinderen en waarmee ze innerlijk worstelen. Want doen we dat wel? Vragen we hen wel genoeg hoe het diep binnenin met hen gaat?
Toen ik een tiener was, was de tijdsgeest heel anders dan vandaag: er werd geen aandacht gegeven aan gevoelens, schoolprestaties waren belangrijker dan je talenten, wanneer je werd gepest dan onderging je dat gewoon, en de emoties die daarmee gepaard gingen, die hield je gewoon in; een uitloper van de tijdsgeest van mijn ouders. En met dit 'recipe for trouble' moesten we het maar zien te redden.
Maar tijden veranderen, evolueren. Door de vele burn- en bore-outs bij volwassenen vandaag rijst, naast de aandacht voor talentontwikkeling, daardoor ook de aandacht voor onze psyche. De meesten onder ons ondervinden nu pas dat als we niet leren praten over onze gevoelens, gedachten en problemen, we vast komen te zitten, en dit vaak op meer dan één gebied. Ook het besef dat we op deze manier erfelijke patronen uit de voorbije tijdsgeest in stand blijven houden en ze doorgeven aan onze kinderen, komt eindelijk stilaan op gang.
Per slot van rekening zijn het onze kinderen die getuige zijn van ons innerlijke geploeter, van de keuzes die wij ooit maakten, of nog steeds maken, onder invloed van die erfelijke patronen. Met hen daarover praten is daarom een eerste belangrijke stap. Belangrijk is echter wel dat je je eigen kwetsuren, bewust of onbewust, niet manipulatief gaat inzetten. Vergewis jezelf daarvan.
All life is suffering, zei Buddha tenslotte. Daarom zijn we hier ook, om te groeien doorheen onze moeilijkheden, om innerlijk en dus ook uiterlijk, sterker te kunnen worden.
All life is suffering, zei Buddha tenslotte. Daarom zijn we hier ook, om te groeien doorheen onze moeilijkheden, om innerlijk en dus ook uiterlijk, sterker te kunnen worden. Kortom: de beste versie van onszelf. Het is een basisinzicht dat helaas nog niet genoeg wordt meegegeven. Vanuit zelfinzicht en zelfkennis leer je tenslotte empathie, mildheid en mededogen ontwikkelen, naar jezelf toe en naar anderen.
Onze kinderen, maar ook wíj, snakken hiernaar, we hongeren naar tederheid, naar verbinding, naar avontuur, naar dieptekennis, naar magie, voorbij het rationele.
Alleen al door te accepteren dat het niet altijd goed met ons gaat en daarover oprecht en open met onze kinderen te communiceren, activeer je als ouder de onmiskenbare problematiek van het menselijk lijden als een 'duurzaam stofwisselingsproces' in hun psyche. Je vernietigt hiermee de 'omgevingsblindheid' die er nu nog steeds bestaat omtrent psychische taboes waardoor de tijdsgeest van nu, later hopelijk gekenmerkt zal worden als een tijd van progressieve bewustwording.
Een hobby zorgt misschien wel voor de nodige ontspanning en dito talentontwikkeling, voor een gezonde psyche is dit verre van afdoende, vooral wanneer ook díe activiteiten innerlijke kwetsuren veroorzaken of ze zelfs verergeren.
Of het nu gaat om milde, matige tot ernstige psychische problemen, hulp ís nodig, een luisterend oor ís nodig, je gevoelens en emoties kunnen uiten ís nodig. Zíj zijn wíj, maar in een andere, nieuwe tijdsgeest, waar méér dient te gebeuren.
Zorg daarom voor de diepte-psychologische uitlaatklep die zo broodnodig is, zowel voor jezelf als voor je kinderen. Een hobby zorgt misschien wel voor de nodige ontspanning en dito talentontwikkeling, voor een gezonde psyche is dit verre van afdoende, vooral wanneer ook díe activiteiten innerlijke kwetsuren veroorzaken of ze zelfs verergeren. Zorg voor een begeleiding die dieper gaat dan enkel een praktische ervaring, die inzichten biedt in zelfkennis en bewustwording zodat het leven duidelijker en draaglijker wordt. Alleen daardoor al wordt het leven als vanzelf een stukje mooier, magischer ook.
Waar die specifieke uitlaatkleppen te vinden zijn? In kunst, in verhalen, in poezië en in muziek. Omdat ze de diepere lagen van ons bewustzijn weten aan te boren en daardoor bewust en systematisch kunnen worden ingezet bij de psychische blokkades waar we allemaal wel eens onder gebukt gaan, zoals financiële zorgen, ontspoorde of moeilijke familiebanden, geen liefdespartner vinden, een uitputtende job, onvervulde dromen, de faalangst en onzekerheid die we voelen als puber... Al deze creatieve uitingsvormen zorgen ervoor dat we beter in staat zijn onze kwetsuren te verdragen, mededogen te voelen en geen schrik meer te hebben om toe te geven dat we psychisch worden gekweld door pijn en angst. Dit is onze taak, als mens en vooral als ouder naar onze kinderen toe.
Of om te eindigen met de woorden van Professor Germeys: "De belangrijkste boodschap voor ouders is: accepteer dat het niet altijd even goed gaat met je kind, sta er voor open en bied een luisterend oor. En volg op hoe het gaat met je kind. Ik denk dat het beter is om sneller hulp te zoeken dan te wachten totdat het helemaal ontspoort."
Wil je helpen meer bewustwording te creëren rond psychische kwetsbaarheid en geestelijke gezondheid? Neem dan eerst en vooral je eigen gezinssituatie eens grondig onder de loep, gebruik je intuïtie en zoek hulp wanneer je voelt dat het nodig is.
Maar ook: hoe meer je deze informatie deelt, hoe meer je jezelf én de ander heelt.
Lees het volledige VRT News artikel hier: https://bit.ly/2lDohAR
Lees ook: https://www.standaard.be/cnt/dmf20190925_04626433
_
Sincerely Yours,
The Brave Tenderness Roars