top of page
Foto van schrijverThe Brave Tenderness

Januari, de maand van vóór- en achteruit


Januari, de eerste maand van het nieuwe jaar, ontleende zijn naam aan het Latijnse Iānus (Janus), wat letterlijk ‘doorgang’ betekent. Tevens is het de naam van de oudste Romeinse god, Janus, de god van de overgang van het oude naar het nieuwe, van het verleden en de toekomst, de god van voor- én achteruit kijken. Omwille van deze inherente tweeledigheid werd Janus voornamelijk afgebeeld als een man met twee gezichten of als een tweeling. Zijn twee gezichten representeerden oorspronkelijk de zon en de maan.

Volgens de mythologie kwam Janus uit Thessaloniki. Hij vestigde zich in Rome en "werd daar geacht zowel het Romeinse rechtssysteem als geld en agricultuur te hebben ingevoerd. Men noemde hem ook de stichter van het maatschappelijke leven omdat hij de mensen verloste uit hun barbaarse toestand en hen tot een ordelijk leven bracht. De heuvel waarop zijn woning stond, werd later ook naar hem genoemd (Janiculus). Daar had hij immers de god Saturnus (Kronos) gastvrij opgenomen toen deze op de vlucht was voor zijn zoon Jupiter (Zeus). Om Janus hiervoor te straffen, maakte Jupiter hem tot een god met twee gezichten."


Op de eerste dag van januari (Nieuwjaar) vermeed men alles wat een onheilspellende, kwade betekenis kon hebben voor de toekomst en goede voornemens waren daarom gebruikelijk

Hoewel Janus een belangrijke god was, is er niet erg veel bekend over zijn verering; het beroemdste heiligdom voor de god was een poortdoorgang op het Forum Romanum. Toch danken we onze goede voornemens voor het nieuwe jaar aan deze god, want op de eerste dag van januari (Nieuwjaar) vermeed men alles wat een onheilspellende, kwade betekenis kon hebben voor de toekomst en goede voornemens waren daarom gebruikelijk. Bovendien bood men elkaar wederzijdse gelukwensen aan en gaf men, om vriendschappen te bevestigen, elkaar kleine geschenken. Iets we ook nu nog steeds doen.

Opmerkelijk aan onze tijd is echter wel dat onze persoonlijke voornemens vooral gefocust zijn op fysiek welzijn en minder op ons persoonlijk mentaal welzijn. Ten tijde van de Grieken en de Romeinen was dat anders. Vooral de Grieken streefden naar een gezonde geest in een gezond lichaam. Jezelf de vraag stellen hoe je als mens deugdzaam en rechtvaardig kon leven, was net zo belangrijk als sport. Filosofen hadden om die reden destijds een zeer grote en populaire invloed.

Wanneer we nu kijken naar diverse recente enquêtes, dan blijkt, anno 2019, 'afslanken' bovenaan onze prioriteitenlijst te staan, op de tweede plaats 'meer sporten' en pas op de derde plaats horen we met 'minder stress' een schriele noodkreet vanuit mentale hoek. Heel paradoxaal, als je bedenkt dat goede doel-acties in 2018 nog nooit zoveel geld hebben opgebracht. Zoals bijvoorbeeld de Warmste Week die meer dan 17,2 mln euro opbracht en Rode Neuzen dat meer dan 4,2 mln euro opbracht. Goede doelen waarvan tamelijk wat acties gericht zijn op het verbeteren van onze geestelijke welvaart. Alleen vullen we met dit soort van liefdadigheid eerder een bodemloos vat op, in plaats van het gat eerst in onszelf te dichten en niet zomaar te berusten in een gebrek aan zelfinzicht.


Alleen vullen we met deze manier van liefdadigheid eerder een bodemloos vat op, in plaats van het gat eerst in onszelf te dichten door niet te berusten in een gebrek aan zelfinzicht

Het moet echter gezegd: ons gevoel voor sociale rechtvaardigheid is nog nooit zó groot geweest, dat zie je overal in de wereld, en gelukkig maar. We voelen ons inderdaad meer verantwoordelijk voor onze medemensen, onze dieren en onze planeet zelf, maar die betrokkenheid wordt vooral gestuwd vanuit onbewustheid, ego, angst.

Als blijkt dat heel wat jongeren psychische problemen hebben op school, dan dienen we daar inderdaad iets aan te doen. Maar niet met geld, niet met wafels bakken of met het opzetten van een rode neus is plots alles opgelost. Waar gaat dat geld trouwens ook naartoe? Naar betere begeleiding? Naar méér 'oplossingen' voor méér 'problemen'?


Ik sta er altijd van versteld hoe weinig aandacht we geven aan zelfkennis en onze eigen persoonlijke groei, niettegenstaande dat iedereen in een levenslange geestelijke worsteling met zichzelf zit

Ik sta er altijd van versteld hoe weinig aandacht we geven aan zelfkennis en onze eigen persoonlijke groei, niettegenstaande dat iedereen in een levenslange geestelijke worsteling met zichzelf zit. Waarom is dat? Zijn we ons dan niet bewust van het feit dat een gebrek aan zelfreflectie en wijsheid ons grotendeels in die psychische problemen brengt of zijn we vooral bang om geconfronteerd te worden met onszelf omdat we denken dat we daardoor nog méér zullen lijden? Zolang we ons vanuit onbewustheid een goed geweten aanpraten, onszelf 'geblinddoekt' vertellen dat we toch iets goed hebben gedaan voor de mensheid en op die manier eigenlijk ook 'iets voor onze eigen psyche', zullen we nooit gelukkig zijn en betekenis vinden in ons bestaan.

Een goed of beter mens proberen worden kan enkel slagen als er een fundamentele verandering in je bewustzijn tot stand komt.

Durf daarom jezelf vragen stellen zoals kinderen dat doen, durf filosoferen, durf zoeken naar een antwoord voor jezelf én anderen binnenin jezelf.

De maand Januari is alvast dé maand bij uitstek om ín jezelf voor- én achteruit te kijken en de overgang van oud naar nieuw met één waardevol voornemen in te zetten: meer zelfkennis, zelfinzicht, zelfreflectie,... zodat we vanuit dit hoger zelfbewustzijn samen de wereld écht een beetje warmer kunnen maken.


_

Sincerely Yours,

The Brave Tenderness Roars

0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

コメント

コメントが読み込まれませんでした。
技術的な問題があったようです。お手数ですが、再度接続するか、ページを再読み込みしてださい。
bottom of page